Wielka Sobota to dzień ciszy, czuwania i nadziei. Wieczorem jednak ciemność ustępuje miejsca światłu – rozpoczyna się najważniejsza liturgia w całym roku kościelnym: Wigilia Paschalna, Matka wszystkich liturgii.
Przed naszym kościołem zapłonęło ognisko – symbol nowego życia. Od poświęconego ognia zapalony został paschał – znak Zmartwychwstałego Chrystusa, który rozprasza mrok grzechu i śmierci. Jego światło zostało wniesione do ciemnej świątyni i powoli rozjaśniło przestrzeń – tak jak Zmartwychwstanie rozświetla ludzkie życie nadzieją.
W liturgii Słowa usłyszeliśmy historię zbawienia – od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z Egiptu, aż po pusty grób. Każde czytanie było jak krok ku nowemu życiu, ku zwycięstwu Boga nad śmiercią.
Szczególnie poruszający był moment odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych – w świetle świec, z wodą życia, w duchowej jedności. Chrystus Zmartwychwstał – i to On jest naszą siłą.
Dziękujemy wszystkim, którzy wzięli udział w tej pięknej liturgii – za obecność, modlitwę i wspólne przeżywanie tej najświętszej nocy.
Chrystus Zmartwychwstał! Prawdziwie Zmartwychwstał! Alleluja!